Koemewawa, zoon van het oerwoud

Verkrijgbaar bij

• Samenvatting

  "Koemewawa, zoon van het oerwoud" is geschreven in het Esperanto door wereldreiziger, taalkundige, geograaf en antropoloog Tibor Sekelj uit voormalig Joegoslavië. De oorspronkelijke titel is "Kumeŭaŭa, la filo de la ĝangalo". Het boek heeft al 22 vertalingen beleefd.
  
  Een scheepje toeristen op de rivier de Araguaia in Brazilië, stoot lek en de bemanning en passagiers moeten van boord, midden in het oerwoud. De paniek slaat toe, maar er verschijnt een indiaanse jongeman, 12 jaar oud. Deze gaat met een van de europese reizigers op jacht en visvangst en helpt zo de groep gestrande reizigers uit de voedselnood. Zijn europese vriend krijgt groot ontzag voor de vaardigheden en cultuur van het indiaantje.
  Na drie dagen slagen de opvarenden er in het scheepje te bergen en te repareren. De ik-persoon en de indiaan nemen hartroerend afscheid en de toeristenboot zet de reis voort.
  
  Voor omstreeks elfjarigen is de beschrijving van het Braziliaanse oerwoud, in de vorm van een avontuur, spannend en informatief. Op de laatste pagina verwijst de vertaler u naar sites op internet, die actuele informatie geven over de geografie en bevolking van het Amazonegebied en de (bedreigde) staat beschrijven, waarin enkele daar aanwezige plant- en diersoorten zich bevinden.

• Inhoudsopgave

  1.     Hoe een indiaan zich presenteert

  2.     Vissen vangen met Koemewawa

  3.     Verrassing in het water

  4.     Rond het kampvuur

  5.     Hoe we schildpadeieren zochten

  6.     Het meest gevaarlijke dier van het oerwoud

  7.     Gevecht met een gordeldier

  8.     De laatste avond in het oerwoud

  9.     Vriendschap tussen mens en dier

  10.         Koemewawa houdt van honing

  11.         Indiaans vaarwel

• Fragment

  Ik had wel vaker een jaguar in het oerwoud gezien. Altijd zag hij er koninklijk uit, trots en lenig, klaar om aan te vallen. Maar deze jaguar toonde niet zijn gebruikelijke zelfbewuste gedrag. Met zijn gele vel met zwarte vlekken, nat en vuil, zag hij er uit als een natte kat. Wanhopig klampte hij zich vast aan een boom. Onderdanig keek hij ons aan, smekend om hulp. Maar we konden hem niet helpen.

  En terwijl wij medelijdend naar deze "koning van het oerwoud" keken, voerde de snelle stroom hem mee. Hij kon er op wachten, dat het eilandje uiteen zou vallen. Dan zou hij, als het hem niet zou lukken om tijdig zwemmend de rivieroever te bereiken, in de golven verdrinken.

Volg ons